Schrunde

Kleis, Georg - Meißenheim: Schrunde [Erzählung] (Geroldsecker Land, Heft 39 - 1997) Seite 167-168

Amä Zischdi Nomiddaa sin viär "Babbldande" bi dr Käthrin "z'Schduwe" gsie. A jedi het ihri Schdricket mitgebrocht. Eini het Hänschi, d ander Sogge, d dritt ä Kaschnee, unn d viärt het ihrem Mann ä Bollekapp gschdrickt.

Do sin sie uff dr Ofebank ghuggt unn hän ihri "Hindrdailer" an däne warme Ofe gedruggt. S isch Feberiar gsie, dr Duwak isch gebunde unn au schun abgwoje gsie; suscht hätte sie allewäij noch ke Zit zuäm "Dratsche" ghet ... Solang dr Duwak nit gebunde isch, hänn d Wiibslit unn au d Mannslit für suscht ebs ke Zit. Unn zuä däm Duwakbinde wurd sich schun Zit gnumme; schliäßli bringt des Grutt au s mäischde Gäld in's Huus.

An dam Nomiddaa isch in däre Schdubb widdr s ganz Dorf "durichghächlt" wore. Wänn so Wiiwr zämmekumme, no will hald ä jedi s'Neuscht usem Dorf erfahre. Awr s Hauptthema isch diesmol s Radfahre gsie. - Jetz fange au schun d Wiiwr an mit dam "umänandrkariche"! Säli Mosri in dr Mühlschdroß, säli isch dr letschde Schbotjohr schun mit somä Karre umänandr gradlt. Unn däne Friähjohr hän schun widdr ä paar andri Fraue unn Mäidle so ä Ding kauft.

"Im Läwe nit, dät ich uff so ä 'Gschdellaschi' hugge", het no d Lissätt gsäit. "Wänn mr do ä bissl schnäll drädde duät, drno lupft dr Wind eine dr Rock in d Höh, unn d Mannslit könne eine drundr luäje!"

Uff eimol seit d Bärb zuä dr Käthrin: "Sa mol, was machsch du au mit diine Händ, duäsch du diä jeder Daa mit Niveacrem iischmiäre?" "Ja", het no d Käthrin gseit. "I gi halt acht, daß sie niä so ari dräggi wäre, unn allewiil nimm i bim Wäsche ä Handbürschdl drzuä, unn bürscht, bis sie hald suufr sin. Unn wänn mr jedr Daa ä bissl ebs für siini Hand duät, drno kann mr sich au mit sähn leen."

Jetz het awr d Lissätt angfange, unn het gebabblt unn farscht s Schnuufe drbii vrgässe. "Ä Handbürschdl bruch ich nit! Soviel Zit hawi nit, daß i allewiil, wänn i usem Schdall kumm, noch miini Hand bürscht, wu käm i do au anno! Was meine nur, was bi uns als los isch, wänn ä Kuäh kelwert oddr d Mohr Jungi macht! Unn koche unn fligge unn was suscht noch alles isch, do kann mr schun ämol Schrunde an d Hand bekumme!"

Wänn ich awr am Friddi als Brot bach unn dr Däig in dr Muäld zweimol durich knäde duä, drno hawi als äso schöni suufri Hand, so suufri, wiä ä Hewamm!"